سلام!
شاید چنین سوالی توی دنیای امروز سوال خنده داری باشه. آخه ما امروز می دونیم که نه چشم ما همه چی رو میبینه نه گوش ما همه ی صدا ها رو می تونه بشنوه.
چشم ما که فقط از امواج الکترومغناطیس می تونه فرکانس محدودی حدود از 400 تا 700 نانومتر رو ببینه یا اصلا مثالی دیگه از ضعف چشممون می تونه بادکنکی باشه که مطمئنیم توش چیزی هست که به دیوارش نیرو می ده ولی نمی بینیم چیه.
گوش ما هم که فرکانس های خاصی رو حس می کنه اونم باز توی همون فرکانس ها محدودیت های خاص خودش رو داره.
در مورد چشایی اول اینکه باید برای اینکه چشیده شن چیزها مولکول هاشون توی بزاق حل شه که چنین چبزی قطعا همیشه قرار نیست رخ بده.
می بینیم توی همین محیط مادی می تونن خیلی چیزها باشن که ما حتی نمی تونیم راجع به حضورشون نظر بدیم. بدن ما از چندتا دستگاه ساخته شده چطور ممکنه هرچی توی دنیا برنامه نویسی شده ورودی این دستگاه ها باشه. مگه با دیدن فایل exe یک برنامه می تونیم از تمام خطوطش مطلع بشیم؟ خیر؛ توی برنامه نویسی میشه خیلی چیزها نوشت که کاربر برنامه اصلا از اول تا آخر اجرای برنامه رو هم حتی به طور کامل ببینه نتونه ازشون خبردار بشه.
نتیجه ی حرفمم که مشخصه.
باتشکر از اینکه وقت گذاشتین.
